สองมือโอบอุ้ม ลูกน้อย
สองมือปกป้อง ลูกล้ม
สองมือปลอบโยน ลูกร้อง
สองมือเป่าป้อน ลูกอิ่ม
สองมือเช็ดถูก ลูกไข้
สอมมือปล่อยวาง ลูกสุขหากเรายังมีแม่อยู่ บทความของคุณพงษ์เทพ จะทำให้เราอยากไปกอดแม่ทันที
ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้กอด ซึ้ง..
มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต..
แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6 คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร
วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพแกก็คว้าปืนสะพายบ่า.เดินเข้าป่าไป
อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ...คือแกงเนื้อลิง...
พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก.เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...
หันหลังให้แกก็รีบยกปืนประทับบ่ายิงเปรี้ยงไปที่ตัวลิง
เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้นปกติลิงพอถูกยิงจะหล่นตุ๊บจากต้นไม้ทันที
แต่ลิงตัวนี้นั่งจับกิ่งไม้เฉยไม่หล่นลงมาจะว่ายิงไม่ถูก..ก็ไม่น่าเป็นไปได้เพราะคุณพงษ์เทพ
แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน...ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น
ลิงตัวที่ถูกยิงร้องโหยหวนเสียงดังมากฝูงลิงที่แยกย้ายกัน ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ๆ...
วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิงแล้วร้องโหยหวนเหมือนกันหมด...
แกตกใจ...ยืนตกตะลึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
สักครู่ ลิงตัวที่ถูกยิง โยนวัตถุเล็กๆสีดำๆชิ้นหนึ่งให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วก็หล่นตุ๊บ
ลงมาจากต้นไม้คุณพงษ์เทพรีบวิ่งไปดูลิงถูกยิงเข้าที่หลังทะลุหน้าอก...
เลือดแดงฉาน..เต็มตัวคุณพงษ์เทพ เห็นแล้วต้องเบือนหน้าหนี
ลิงที่ตกลงมาเป็นลิงแม่ลูกอ่อนขณะที่ถูกยิงเธอกำลังให้นมลูก...ลูกตัวน้อยกำลังดูดนมอย่างมีความสุข
ทันทีที่ถูกยิง.ถ้าเป็นลิงตัวอื่นจะหล่นตุ๊บลงจากต้นไม้แม่ลิงตัวนี้ ยังหล่นไม่ได้ ยังตายไม่ได้
เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ.คือรักษาชีวิตลูกน้อยให้พ้นอันตราย...
เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ...มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทางด้วยความตกใจ..
พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมดตะโกนสุดเสียงร้องเรียก.ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ..
แล้วก็ฝากฝังให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้วมองดูลูก...
ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว.. แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว...
จึงหลับตาแล้วหล่นลงมาตาย
คุณพงษ์เทพก้มมองหน้าลิงแล้วร้องไห้เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใสๆ กำลังไหลริน
... คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้งไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลยตลอดชีวิต
และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ลิงที่มีต่อลูกน้อยเป็นแรงบันดาลใจให้พงษ์เทพ
แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่งชื่อว่า 'ลิงทะโมน' เพื่อยกย่องเชิดชูคุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก
> >แม่นะหรือ... คือผู้สร้างทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่>>
> > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร
> > คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
> > คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม กลุ้มเรื่องทุกข์
> > คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา
> > คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
> > คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
> > เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น
> > เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
> > เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
> > เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป
> > เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
> > เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
> > เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ
> > จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี
> > สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
> > พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
> > สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี
> > จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย ----- อ่านแล้วโปรดส่งต่อๆ ไปนะครับ ใกล้วันแม่แล้ว -----
อย่าลืม ! ก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาสนั้น
http://gps.panteethai.com/
